Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Δεν Υπάρχει και τα Σπάει !


   Τι είχαμε υποσχεθεί στο «μανιφέστο» μας; Να φωτίσουμε και να δείξουμε τα ζώα της μορφωτικής/αισθητικής μας νύχτας; Ουδέν ευκολότερον, που έλεγαν παλιά..!
   Η πιο χτυπητή περίπτωση των καιρών μας αφορά την αναπαραγωγή ξένου τηλεοπτικού κόνσεπτ (που λένε τώρα…), προσαρμοσμένου στην εγχώρια πραγματικότητα. Με αφορμή την «ομαδοποίηση» και την «ανάδειξη» δήθεν ομοειδών (παπάρια μάντολες) επιτυχιών της τάδε και της δείνα δεκαετίας, όλα τα κτήνη της δισκογραφικής μας χυδαιότητας είναι παρόντα: οι αγελάδες –κάποτε τετράπαχες και τώρα ελέω mp3 και κεσατιών στις πωλήσεις δίσκων κάπως πιο ισχνές– που τρέφονται με τα κόπρανα των αυτοαποκαλούμενων μουσικών δημιουργών, οι ύαινες που τα ψοφίμια αποτελούσαν και αποτελούν το πανηγύρι τους, οι κρεατόμυγες που βουίζουν μονότονα και με θράσος πάνω από τα πτώματα και τα όρνια των πολυεθνικών που περιμένουν κάνοντας κύκλους πάνω από τα κοπάδια περιμένοντας κάτι για ν’ αρπάξουν. Α ναι, ξεχάσαμε τους βουβαλοκαναλάρχες που ποντάρουν στην περιέργεια και τη δίψα για ευτελή γκλαμουριά (όπως λέμε «κιτς») μπας και πουληθεί καμιά σερβιέτα παραπάνω (δες παλιότερη ανάρτησή μας για τους τηλεμπαμπούλες), αλλά και τους ποντικομικρούληδες ημι-άνδρες που μισοκλείνοντας τα βλέφαρα μερακλώνουν με χουντοζεϊμπεκιές για το… αγόρι απέναντι! Συγγενής κατηγορία με τους παραπάνω το όμοιων σεξουαλικών προσανατολισμών πουτανότσουρμο από ορνιθογκόμενες, εμφάνισης η-μπότα-έξω-από-το-τζην-γίναμε-αμερικάνες-με-μια-εσάνς-από-Μπουρνάζι, από τις οποίες γίνεται δειγματοληπτική επιλογή κάθε φορά ώστε οι γνώσεις τους περί μουσικής να είναι ευθέως ανάλογες με εκείνες περί νανοτεχνολογίας ή μοριακής γενετικής. (Σημείωση: Η ντεκαπάζ στην Ελλάδα είναι από δεκαετίες εθνικό σπορ, ενώ νεότερες έρευνες θέλουν τα χημικά της να εισχωρούν εντός του κρανίου και να κατατρώγουν βαθμηδόν τη φαιά ουσία, ενισχύοντας συλλήβδην τους όποιους παγκόσμιους μύθους για ξανθές). Ανάλογου βέβαια επιπέδου και τα σχόλια που συνοδεύουν κάθε… καταχώριση στο τοπ, όπως: «καλέ τι ανεβαστικό τραγούδι! Μόλις το ακούς σού ’ρχεται αμέσως ν’ ανέβεις στο τραπέζι και να τα δώσεις όλα στο τσιφτετέλι!!», ή «…θυμάμαι με τις κολλητές μαζευόμαστε στο Ξεκωλάδικο και κόβαμε φλέβα κάθε που ο dj το έπαιζε!».
   Αφήσαμε για το τέλος την ορδή ευτυχισμένων χειροκροτητών να επιδοκιμάζουν κάθε κρυάδα που εν είδει σχολίου ξεστομίζεται για να γεμίζει τα κενά (I.Q; παιδείας; συνείδησης;) της παρουσίασης, και ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!! Με τις υγείες μας βρε! Και από τον πολιτιστικό βούρκο αναβαθμιστήκαμε και κεφάραμε πάλι απόψε!!
...Όσοι λοιπόν εκφράζονται μέσα από οθωμανικά σήριαλ («Ασημένια Πόμολα», «Το Ξεροβόρι του Μπακλαβά» κ.λπ.), και ραδιοσταθμούς τύπου «Ξέρα» ή «Νυχτωδία», εδώ θα βρουν το στοιχείο τους: σαμπουάν, κοντίσιονερ και μαλακτικό μαζί, όλα σε ένα! Τελική κατάληξη βέβαια η σκοτεινιά του υπονόμου, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα…
   Μάγκες και κούκλες του blog, αν οι διαπιστώσεις σας σχετικά με τα παραπάνω συμπίπτουν έστω και λίγο με τις δικές μας, μη μας αφήνετε από κοντά για να μη σας αφήσουμε ούτε εμείς! Έστω και με διαλείμματα, ο αγώνας μας για κάποιες διαφορετικές μουσικές προτάσεις συνεχίζεται και θα συνεχίζεται, σε πείσμα της σκουπιδοπαλίρροιας και των τσουνάμι ηλιθιότητας που ξεσπούν στο Ελλαδιστάν το ένα μετά το άλλο. Stand by!

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

The Flowers, Madness, and The Teardrop Explodes, 7-inch British Attack.

Η σημερινή ανάρτηση που κάπως καθυστερημένα καλωσορίζει ημερολογιακά το καλοκαίρι και τον γεμάτο ελπίδα μήνα Μάΐο είναι ξεχωριστή, και μουσικά θα προσπαθήσουμε να μπούμε στο "ηλιόλουστο" κλίμα.
   Αρχής γενομένης με τους The Flowers που μας έρχονται από τη Σκωτία. Είναι ένα new wave σχήμα της μετά-πάνκ εποχής και των αρχών της δεκαετίας του 80. Το "The Ballad of Miss Demeanour" είναι ένα από τα 2 σίνγκλ που κυκλοφόρησαν. Αν και ιδιαίτερα αξιόλογοι, κράτησαν λίγο. Το ομώνυμο κομμάτι 'The Ballad of Miss Demeanour' έχει μείνει στην ιστορία και για το λογοπαίγνιο που το συνοδεύει. Για τους....γνωρίζοντες την Αγγλική, η λέξη Demeanour σημαίνει "συμπεριφορά", ενώ Misdemeanour, σημαίνει παράπτωμα, κακή διαγωγή. Χαρακτηριστικό τους είναι η δυναμική και φρέσκια μουσική που μοιάζει σαν να φτιάχτηκε μόλις χτες, αν και βέβαια ουδεμία σχέση έχει με καινούργια σχήματα που μιμούνται εκείνο τον ήχο.

Πλήρης  στοίχιση
   Έπειτα έχουμε τους πασίγνωστους Madness (επίσης Βρετανοί) με τον φωτόδισκο "The Sun and the Rain", ο οποίος μουσικά κινείται στο γνώριμο στυλ του pop-ska-punk ήχου που χαρακτήρισε τους Madness από την αρχή. Εδώ έχουν δύο άρτια, αλλά και ταυτόχρονα διασκεδαστικά τραγούδια (ιδιαίτερα το "Fireball XL 5"), ίσως όχι τόσο γνωστά όσο τα "One Step Beyond", "My Girl", κ.α. Όμως σίγουρα θα σας βάλουν στον αισιόδοξο ρυθμό τους.


   Τέλος, οι Teardrop Explodes με το μετρημένο new wave νεο-ψυχεδελικό τους στυλ κλείνουν την τριάδα με τα 7ιντσα. Πρόκειται για το single "Reward" του 1980, ένα δυναμικό και δεμένο κομμάτι στην πρώτη πλευρά, πολύ κοντά στο ύφος του πρώτου τους δίσκου "Kilimanjaro" το οποίο είναι κοινά αποδεκτό ως ένα από τα πιο ωραία άλμπουμ της δεκαετίας του 1980. Στην δεύτερη πλευρά το 7ιντσο αυτό κρύβει ένα διαφορετικό και πιο σκοτεινό κομμάτι, το "Strange House in the Snow", που δείχνει μια άλλη πλευρά της δημιουργικότητας του Julian Cope και της παρέας του, στην οποία φαίνονται πως είχαν τη δυνατότητα να γράφουν και αρκετά αρτιστική και πολύπλοκη μουσική για "δύσκολα" αυτιά.
   Ελπίζουμε να σας αρέσει η επιλογή των τριών 7ιντσων δίσκων. Κάποιοι επιφανειακοί θόρυβοι που θα πέσουν στην αντίληψη σας είναι λόγω παλαιότητας, κοντεύουν δύο δεκαετίες που αυτά τα δισκάκια βρίσκονται στη δισκοθήκη μας...

(Ανανέωση link 25/01/2012)