Εδώ ξεχνάμε το συναίσθημα!
Πρώτο λόγο έχει βέβαια ο ρυθμός, σε μια εποχή που οι punk καταβολές οδηγούσαν σε συνθετική ωριμότητα μέσα από τη συνάντηση με funk στοιχεία. Αν λοιπόν φανταστούμε μια νοητή ευθεία της οποίας το ένα άκρο βρίσκεται στην εξέγερση και το άλλο στο χορό, τα περισσότερα από τα συγκροτήματα της παρούσας διπλής συλλογής είναι συγκεντρωμένα κάπου στη μέση. Punk-Funk ήταν ο όρος που χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει αυτό το βραχύβιο αλλά αισθητικά εντυπωσιακό μουσικό ρεύμα της περιόδου 1978-1982.
Στην δικής μας «εκτέλεσης» αλλά όχι κι έμπνευσης συλλογή αυτή επικεντρωθήκαμε σε συγκροτήματα της Ευρωπαϊκής σκηνής (Αγγλία, Βέλγιο), παρ’ ότι το κίνημα είχε και κάποια επίδραση πέραν της γηραιάς ηπείρου. Σε σπερματική κατάσταση θα βρείτε εδώ τόσο new wave όσο και pop στοιχεία, αφού οι δρόμοι πολλών καλλιτεχνών άρχισαν λίγο αργότερα να διαχωρίζονται – για παράδειγμα, η πρώτη εποχή των Thompson Twins (με την πολυμελή τους σύνθεση), απ’ όπου κι αντλήσαμε κάποια κομμάτια, ελάχιστη συγγένεια έχει με την κατοπινή, πλέον εμπορική τους.
Είπαμε πιο πάνω ότι η έμπνευση της συλλογής δεν είναι δική μας. Πράγματι, αφορμή γι’ αυτήν στάθηκε άρθρο του περιοδικού «ΗΧΟΣ» στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όπου επίσης αναγνωρίζεται ότι το διαμάντι στο στέμμα του Punk-Funk είναι το μνημειώδες Papa’s Got A Brand New Pigbag των Pigbag, το οποίο διασώζεται ακόμα και σήμερα ως… ποδοσφαιρικό ή μπασκετικό εμβατήριο! Το βάλαμε λοιπόν κι εμείς στην εισαγωγή, για να σας προϊδεάσει κατάλληλα για το τι θα επακολουθήσει. Κι όχι μόνο αυτό: η σύνθεση του εξωφύλλου περιλαμβάνει στοπ-καρέ από διασωζόμενη εμφάνιση των Pigbag στο Top of the Pops, τον καιρό της επιτυχίας του τραγουδιού.
Ρυθμός μέχρι εξαντλήσεως λοιπόν από ένα ξεχασμένο μουσικό είδος, σε μια ηχητική παρέλαση που ευχόμαστε να προκαλέσει ένα και μόνο συναίσθημα: αυτό της νοσταλγίας!
