Θοδωρής Μανίκας - Απόψε Φύγαμε (Minos, 1984)

   Πολυσχιδής και συμπαθέστατη φυσιογνωμία στην εγχώρια σκηνή, ο Θοδωρής Μανίκας καταφέρνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ν' απασχολεί  τα μουσικά δρώμενα κατά τις τρεις τελευταίες –τουλάχιστον– δεκαετίες. Με πολλές και ποικίλες ιδιότητες, είτε ως δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός, είτε ως στιχουργός και συνθέτης, εμφανίζεται κατά περιόδους στη δημοσιότητα με έναν τρόπο σεμνό και διόλου αυτάρεσκο, για να περάσει και πάλι στο παρασκήνιο όταν αυτός επιλέγει, ακριβώς όπως ένα υποβρύχιο βγαίνει στην επιφάνεια κατά άγνωστα διαστήματα και σε απρόβλεπτες τοποθεσίες…

   Σημειώνουμε ότι είναι γνωστός για τα –θεωρητικά– αντικρουόμενα και ασυμβίβαστα ακούσματά του από τους χώρους του λαϊκού τραγουδιού (φανατικός του Μανώλη Αγγελόπουλου και συνεργάτης του Γιώργου Μαργαρίτη), του rock, αλλά και της reggae (επίσης φανατικός του Bob Marley, ήταν ίσως ο μοναδικός Έλληνας που βρέθηκε στην κηδεία του στην Τζαμάικα το Μάιο του 1981, κατορθώνοντας με τα πολιτικά και συγκοινωνιακά δεδομένα της εποχής να παρακάμψει γραφειοκρατίες για να φτάσει εκεί μετά από έναν μαραθώνιο ενδιάμεσων προορισμών και αλλαγής 6-7 τουλάχιστον πτήσεων!).

   Ο δίσκος που έχετε σήμερα στη διάθεσή σας είναι αποτέλεσμα  της συνεργασίας του Θοδωρή με το σχήμα των «Απόψε Φύγαμε» σε μία εποχή που κάτι νέο έδειχνε να «κινείται» στην ελληνικά μουσική σκηνή, μετά από χρόνια μούχλας κι επανάληψης. Τα αποτελέσματα αυτής της κίνησης όπως αυτή εξελίχθηκε στα αμέσως επόμενα χρόνια (περίοδος 1985-1989 κυρίως), υπήρξαν κάποιες φορές καλαίσθητα και τις περισσότερες όχι, με τη συγκεκριμένη κυκλοφορία όμως ν’ ανήκει σίγουρα στην πρώτη κατηγορία.

   Με τον Θοδωρή λοιπόν στα φωνητικά και συμμετοχές όπως του Βαγγέλη Γερμανού, του Νίκου Πορτοκάλογλου, του Νίκου Ζιώγαλα και του David Lynch, ο δίσκος κινείται σε pop-rock μονοπάτια κυρίως, ενίοτε και με υποβόσκουσα blues και jazz ατμόσφαιρα. Αν μάλιστα επιθυμήσετε κάποια στιγμή ζεϊμπέκικο ή βαλς, κι αυτά εδώ θα τα βρείτε! Ομολογούμε δε ότι σε στιγμές μας έφερε στη μνήμη ακόμα και το ορόσημο Nightfly του Donald Fagen, από μια μουσικά και χρονικά κοντινή του εποχή.

   Για τους παραπάνω λόγους κι ακόμα άλλους που εσείς θ’ ανακαλύψετε, πιστεύουμε ότι είναι καιρός ο δίσκος αυτός ν’ ανασυρθεί σήμερα από τη λήθη, ως μια κατάθεση καλού μουσικού γούστου που τόσο σπανίζει στις μέρες μας.