Screamin' Jay Hawkins & John Lurie ‎– Split 12'' From the "Stranger Than Paradise" (OST) (Crammed Discs, 1987) with Michelle Shocked - Anchorage 12'' (Cooking Vinyl, 1988)

   Εν όψει θερινών διακοπών (και θερινής… νάρκης βέβαια), παρουσιάζουμε σήμερα μία διπλή ανάρτηση, σε μορφή δυο αρκετά ετερόκλητων maxi-singles από την απέναντι όχθη του Ατλαντικού.
   Το πρώτο, “split” 12-ιντσο, προέρχεται από την ταινία Stranger Than Paradise του πολύ αγαπητού και δημοφιλέστατου στους σινεφίλ –ιδίως στα 80s και 90s– σκηνοθέτη Jim Jarmusch. Στην πρώτη του πλευρά συναντάμε το πασίγνωστο και χιλιοδιασκευασμένο “I Put A Spell On You” του μοναδικού και πολυτάλαντου Screamin’ Jay Hawkins, ενώ την δεύτερη επενδύουν δυο συνθέσεις του μουσικού και ηθοποιού (μεταξύ πολλών άλλων) John Lurie, επίσης ιδιαίτερα αγαπητού σε Η.Π.Α. και Ευρώπη, είτε στην παλιότερη καριέρα του με τους Lounge Lizards, είτε ως σόλο καλλιτέχνης.

   Η δεύτερη κυκλοφορία με τίτλο “Anchorage”, προέρχεται από την κοινωνική ακτιβίστρια-συνθέτιδα-τραγουδίστρια Michelle Shocked και συγκεκριμένα από το αρκετά δυσεύρετο πρώτο της άλμπουμ “The Texas Campfire Tapes”, του 1986. Το “Shocked” είναι προσωνύμιο της κατά κόσμον Karen Michelle Johnston, το οποίο αναφέρεται ότι απέκτησε όταν συλληφθείσα σε μία διαδήλωση υπεβλήθη σε σειρά ηλεκτροσόκ. Αυτά τα ωραία…
   Τόσο τα παραπάνω, όσο και οι περιεχόμενες συνθέσεις και οι κοινωνικού περιεχομένου στίχοι αποτελούν μάλλον λόγο συμπάθειας προς το βίο και την πολιτεία της Michelle, αν δεν προέκυπταν κάποιες προσωπικές… μικροαμφιβολίες. Εξηγούμαστε: είχαμε πρόσφατα ανεβάσει για ένα διάστημα κλιπάκι με ηχητική επένδυση την όντως ιδιαίτερη και περιεχόμενη εδώ μπαλάντα “Fogtown”, παρακινούμενοι φυσικά από την αγάπη μας προς το τραγούδι. Εντός μιας-δυο εβδομάδων, το είδαμε να «κατεβαίνει» και ταυτόχρονα λάβαμε προσωπικό μήνυμα της Michelle (με κάθε επιφύλαξη) στο οποίο μας έκανε λόγο για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων και άλλα συναφή… Αν όντως προερχόταν από την ίδια και όχι από κάποια δισκογραφική ή διαδικτυακή εταιρεία/διαδικασία, αποτελεί βέβαια θλιβερό δείγμα του κατά πόσο η εμμονή (αλλά και η πλύση εγκεφάλου που υφίστανται κάποιοι λαοί) στα εμπορικά δεδομένα παραμορφώνει και νοθεύει ακόμα και την απλούστερη και αθωότερη διά-δραση κοινού και καλλιτεχνών στον καιρό μας. Πόσο μάλλον εάν προέρχεται από –υποτίθεται– αντικονφορμιστές εκπροσώπους του δεύτερου είδους. «Στολίσαμε» κατάλληλα τον/τους αποστολείς του μηνύματος, καταλήγοντας με το συμπέρασμα «κρίμα» και προσπεράσαμε…
   Κρατείστε κι εσείς τις μουσικές και πορευτείτε αναλόγως λοιπόν!