VARIOUS – Disco Funk (RCA Victor, 1975) + VARIOUS – Funk Paarrrty (The Greek Communications Company - Seagull, 1977)

      Ξανά κοντά σας μετά από μακρά απουσία, απαραίτητη όμως για την αφομοίωση και προσαρμογή σε διάφορες καταστάσεις – κοινωνικές, προσωπικές, μουσικές κ.λπ. Για να σας αποζημιώσουμε για την αναμονή, ετοιμάσαμε και παρουσιάζουμε μια διπλή ανάρτηση, αρκετής σπανιότητας και ιδιαίτερης καλλιτεχνικής αξίας.

      Η πρώτη από τις δύο –ελληνικής εκτύπωσης– συλλογές από την καρδιά της δεκαετίας του ’70 με τίτλο “Disco-Funk”, φέρει υποσημείωση στο εξώφυλλο «Ειδικά για Discotheques». Προειδοποίηση; Διαφήμιση; Ενημέρωση ίσως; Γεγονός είναι ότι στους αμέσως μετά την μεταπολίτευση καιρούς οι σαφείς διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των μουσικών ειδών δεν άφηναν και πολλά περιθώρια για παρεξηγήσεις, ούτε καν χρόνο για αποφυγή ορθογραφικών λαθών στις ετικέτες των δίσκων, όπου ο όρος “Various” γίνεται… αβασάνιστα και αμετάφραστα “Varius”. Σε καθαρά ακουστικό επίπεδο, έχουμε να κάνουμε με μια σειρά εξαιρετικών δειγμάτων της μετεξέλιξης της soul-funk των 60s σε αυτό που θα γινόταν ευρύτερα γνωστό στη μεν αλλοδαπή ως disco, στη δε ημεδαπή ως «γκιράπα» ή «καρέκλα». Πλην όμως, δεν μπορεί κανείς σήμερα που οι όποιες ενοχοποιήσεις του χορευτικού ήχου έχουν προ πολλού υποχωρήσει, να μην αναγνωρίσει την αναμφισβήτητη μουσική αξία των περιεχομένων ασμάτων, αποτέλεσμα προφανώς σοβαρής ενασχόλησης με πνευστά και κρουστά όργανα κατά κύριο λόγο. Στους καιρούς μας, όπου οι αυτοματισμοί και η ευκολία-ευτέλεια της ραπ έχει καλύψει και ομογενοποιήσει μεγάλο μέρος της διεθνούς μουσικής παραγωγής, ανάλογες καταθέσεις του παρελθόντος ξεχωρίζουν για την ποιότητά τους με το πρώτο κιόλας άκουσμα.

     Μικρής και μεγαλύτερης εμβέλειας σχήματα παρελαύνουν εδώ, με πιο αναγνωρίσιμα ίσως τους αρκετά μακρόβιους και πολυγραφότατους Con-Funk Shun και βέβαια τους Hudson County. Ειδικά για τους δεύτερους, που αποτελούν και προσωπική προτίμηση, έχουμε δύο παρατηρήσεις. Πρώτον, σε εγχώριο blog που δελεαστικά αλλά εν τέλει αρκετά… σαδιστικά και αυτάρεσκα παρουσιάζει χωρίς δυνατότητα download κάποιους δυσεύρετους δίσκους του παρελθόντος όπως τον συγκεκριμένο, παρεμβήκαμε χάριν της ιστορίας με ανώνυμο σχόλιο. Σε αυτό, επισημάναμε πως το εισαγωγικό κιθαριστικό θέμα του τραγουδιού-κράχτη “Bim Sala Bim” χρησιμοποιήθηκε περίπου μια δεκαετία αργότερα από τους Clash, προς το τέλος του εξαιρετικού κομματιού τους “Overpowered By Funk" (από τον δίσκο “Combat Rock” του 1982). Σε χρόνια όπου το copyright δεν αποτελούσε αντικείμενο (αμερικανογενούς) υστερίας και κερδοσκοπικού παραλογισμού, έστω και ως απότιση φόρου τιμής σε μουσικές επιρροές εφηβικών χρόνων, το συγκεκριμένο «ξεσήκωμα» όχι απλώς παραβλέπεται αλλά αναγνωρίζεται και ακόμα αγαπιέται! (σημείωση: τώρα πια που η δισκογραφία παγκοσμίως έχει πάει τον δρόμο που όλοι γνωρίζουμε, τα copyrights δείχνουν να είναι η μόνη παρηγοριά των τέως μεγαλοκαρχαριών –νυν υαινών– των εταιριών που απέμειναν…). Δεύτερον, σχετικά πάντα με το κομμάτι των Hudson County, έχουμε υπ' όψιν μας και μια αναπάντεχα καλή διασκευή από την ορχήστρα του James Last, ενώ εικάζουμε πως στον καιρό του έτυχε ιδιαίτερης dancefloor αναγνώρισης στα μέρη μας, αφού σε ανύποπτο χρόνο εντοπίσαμε στα σχόλιά του στο YouTube αναφορά πατριώτη μας ότι του θυμίζει αξέχαστες χορευτικές στιγμές στο κλαμπ «Σινικόν» του αλλοτινού Νέου Φαλήρου. Τι ήταν το «Σινικόν»; Μα η πρώτη εκ των δύο παρακμιακών ντισκοτέκ που αναφέραμε πως λειτούργησαν στους χώρους του ιστορικού και σήμερα κατεδαφισμένου ξενοδοχείου «Ακταίον», για το οποίο εκτενές αφιέρωμα είχε γίνει σε παλιότερη ανάρτησή μας.

   

   Περνάμε τώρα στην ελαφρώς μεταγενέστερη δεύτερη συλλογή αναλόγου κλίματος της παρούσας προσφοράς, με την τραβηγμένη λέξη “Party” στον τίτλο να υποδηλώνει αφ’ ενός μάλλον το «ζόρικο» της υπόθεσης και αφ’ ετέρου τον έντονα μαύρο χαρακτήρα των περιεχομένων της. Βρισκόμαστε ήδη στο δεύτερο μισό των 70s και τα βιολιά στις ενορχηστρώσεις κάνουν αισθητή την παρουσία τους, υπογραμμίζοντας το ονειρικό/space στοιχείο που είχε αρχίσει να κυριαρχεί στην εμπορικότερη πια funk και disco σκηνή. Ξεχωρίζουμε εδώ τις παρουσίες της soul/blues ντίβας Shirley Brown και ασφαλώς των Ultrafunk στην πολύ καλή διασκευή του sexy “Use Me” του μεγάλου Bill Withers. `Αξιο μνείας επίσης το ενδεικτικό για την αισθητική (και τη μόδα) της εποχής σκίτσο στο εξώφυλλο, καθώς και το αρκετά… ταλαιπωρημένο οπισθόφυλλο, που μας κάνει να φανταζόμαστε τα μύρια όσα πάθη του δίσκου σε εφηβικά πάρτι με παπούτσι-έπιπλο και ψηλοκάβαλη καμπάνα! Η παρούσα κυκλοφορία (την οποία δεν έχουμε συναντήσει ποτέ σε κάποιο κατάστημα ή παζάρι, είναι χέρι-με-χέρι φιλική ανταλλαγή από τα μέσα των 90s) αποτελεί το δεύτερο μέρος της “Funk Paarrrty” συλλογής –η λέξη “Two” είχε διαγραφεί από το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσής της–, με το ακυκλοφόρητο στη χώρα μας πρώτο μέρος να χρονολογείται ένα έτος νωρίτερα, το 1976.

   Αυτά τα ολίγα ενημερωτικά και μη για την ώρα, δημιουργήστε κατάλληλη ατμόσφαιρα με τους ταξιδιάρικους αυτούς ήχους μιας άλλης πραγματικότητας and may the Funk be with you!