Αυτός ο δίσκος είναι, κατά τη γνώμη μας, το πιο ξεκάθαρο σημείο αναφοράς του τέλους της punk περιόδου στη Βρετανία και η αρχή του new wave. Η οπτική των X-Ray Spex πάνω στη νέα χαοτική εποχή που ανατέλλει μέσα από τα καθαγιασμένα συντρίμμια της παλιάς, συνοψίζεται σε αυτό το δίσκο μαζί με την αντικονφορμιστική τέχνη και τον αντι-καταναλωτισμό (Τι επίκαιρο που είναι, μέχρι και τις μέρες μας και στο μέλλον…). Η χαρακτηριστικά γεμάτη φεμινιστική ειρωνεία κραυγή της Poly Sterene κυριαρχεί σε ολόκληρο το δίσκο, σαν να φωνάζει: «όχι στον ψεύτικο κόσμο και την αψεγάδιαστη πλαστή πραγματικότητα», «όχι στην εκπόρνευση για διαφήμιση και εκμετάλλευση – κυρίως των γυναικών», «ναι στην ατέλεια της ανθρώπινης ύπαρξης».
Την πρώτη φορά που ακούει κάποιος τους X-Ray Spex σίγουρα νοιώθει μια διαφορετική punk αισθητική και ένα αλλιώτικο ρυθμό να περνάει μέσα από την σπονδυλική του στήλη. Τα φωνητικά αυτά σε στοιχειώνουν για πάντα, δεν ξεχνάς ποτέ αυτόν τον ήχο…..
Μια ανατριχίλα με νοήματα είναι λοιπόν αυτός ο δίσκος, πιο επίκαιρος από ποτέ. Έστω και στην επανέκδοση του 2001, είναι κάτι που πρέπει να το μοιραστείς και να το περάσεις στις επόμενες γενιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου