Ο σημερινός δίσκος των Hapshash and the Coloured Coat με τον μεγαλειώδη τίτλο-επεξήγηση "Featuring the Human Host and the Heavy Metal Kids", είναι ένα ενδιαφέρον χαοτικό αμάλγαμα οργανωμένων ήχων αλλά και μουσικής που αργότερα έμελλε να επηρεάσει γενιές μουσικών και "νέα" παιδιά της ψυχεδελικής ροκ, όπως την kraut (Γερμανική-Τευτονική) σκηνή με ηχηρά παραδείγματα τους Amon Duul και Can. Πρόκειται για έναν χορταστικό δίσκο, ο οποίος αν και δεν θεωρείται απαραίτητος, συγκεντρώνει γύρω του κάποια γεγονότα τα οποία θα έκαναν οποιονδήποτε επίδοξο οπαδό της ψυχεδελικής ροκ, του hard rock, του progressive rock. κ.ά. να αναρωτηθεί θετικά γι αυτό το -από πολλούς- αμφιλεγόμενο αριστούργημα.
Το δημιουργικό χάος που θα φτάσει σε λίγο στα ανυποψίαστα αυτιά σας οφείλεται -κυρίως- σε τρεις όχι τυχαίους τύπους. Ο πρώτος, ο Guy Stevens, ήταν μέλος των Procol Harum, και ήταν ο μόνος από τα 3 μέλη που είχε ποτέ του ηχογραφήσει μουσική. Οι άλλοι δύο, Michael English και Nigel Waymouth, ήταν καλλιτέχνες που έφτιαχναν περίτεχνα εισιτήρια και posters συναυλιών, αφίσες και εξώφυλλα δίσκων.
Δεν ήταν τυχαίοι σχετικά με τα ψυχεδελικά δρώμενα. έχοντας ήδη φιλοτεχνήσει αρκετά εξώφυλλα δίσκων όπως των Cream, Pink Floyd, Soft Machine, Arthur Brown, Art, και φυσικά και στο παρόν άλμπουμ το εξώφυλλο είναι δικό τους (δείτε εδώ δείγματα). Άλλο ένα γεγονός γι αυτόν το δίσκο βρίσκεται στο συγκρότημα που παίζει μαζί με τους Hapshash και οι οποίοι εδώ ονομάζονται Heavy Metal Kids. Σύμφωνα με έρευνα που κάναμε, τα "χέβι μέταλ παιδιά" ήταν μέλη των Art και αργότερα δημιούργησαν τους Spooky Tooth. Αν και εδώ δεν υπάρχει καμία σαφής σχέση με hard rock ή heavy metal μουσική εκτός από τη μετέπειτα πορεία των Spooky Tooth, είναι η πρώτη φορά που αυτός ο όρος ακούγεται - τουλάχιστον ένα χρόνο πριν τον χρησιμοποιήσουν οι Steppenwolf στο κλασικό "Born to be Wild" (στίχος: "heavy metal thunder....").
Μουσικά, ο δίσκος αυτός βρίσκεται σε καθαρόαιμους ψυχεδελικούς και χίππικους ήχους, ένα δημιουργικό άκουσμα χωρίς μία ξεκάθαρη κατεύθυνση, αλλά πολλές!! Διαφορετικά κομμάτια απαρτίζουν αυτό το άλμπουμ και το καθ' ένα από αυτά λειτουργεί σαν τούνελ από το διήγημα "Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων": το κάθε ένα σε βγάζει αλλού, όμως όλα μοιάζουν να συγκεντρώνονται στο επικό 16λεπτο "Empires of the Sun" γεμάτο από οργασμικά γυναικεία φωνητικά και ένα χαοτικό μουσικό χαλί, σαν πράγματι κάποιος να περπατά και να κινείται μέσα σε μια πηχτή θάλασσα LSD.
Νομίζουμε πως με τα παραπάνω έχουμε ήδη εξάψει το ενδιαφέρον σας και πως είστε πια έτοιμοι ν’ απολαύσετε αυτό το παράξενο, άκρως πρωτοποριακό μουσικό ταξίδι ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου