Τι είχαμε υποσχεθεί στο «μανιφέστο» μας; Να φωτίσουμε και να δείξουμε τα ζώα της μορφωτικής/αισθητικής μας νύχτας; Ουδέν ευκολότερον, που έλεγαν παλιά..!
Η πιο χτυπητή περίπτωση των καιρών μας αφορά την αναπαραγωγή ξένου τηλεοπτικού κόνσεπτ (που λένε τώρα…), προσαρμοσμένου στην εγχώρια πραγματικότητα. Με αφορμή την «ομαδοποίηση» και την «ανάδειξη» δήθεν ομοειδών (παπάρια μάντολες) επιτυχιών της τάδε και της δείνα δεκαετίας, όλα τα κτήνη της δισκογραφικής μας χυδαιότητας είναι παρόντα: οι αγελάδες –κάποτε τετράπαχες και τώρα ελέω mp3 και κεσατιών στις πωλήσεις δίσκων κάπως πιο ισχνές– που τρέφονται με τα κόπρανα των αυτοαποκαλούμενων μουσικών δημιουργών, οι ύαινες που τα ψοφίμια αποτελούσαν και αποτελούν το πανηγύρι τους, οι κρεατόμυγες που βουίζουν μονότονα και με θράσος πάνω από τα πτώματα και τα όρνια των πολυεθνικών που περιμένουν κάνοντας κύκλους πάνω από τα κοπάδια περιμένοντας κάτι για ν’ αρπάξουν. Α ναι, ξεχάσαμε τους βουβαλοκαναλάρχες που ποντάρουν στην περιέργεια και τη δίψα για ευτελή γκλαμουριά (όπως λέμε «κιτς») μπας και πουληθεί καμιά σερβιέτα παραπάνω (δες παλιότερη ανάρτησή μας για τους τηλεμπαμπούλες), αλλά και τους ποντικομικρούληδες ημι-άνδρες που μισοκλείνοντας τα βλέφαρα μερακλώνουν με χουντοζεϊμπεκιές για το… αγόρι απέναντι! Συγγενής κατηγορία με τους παραπάνω το όμοιων σεξουαλικών προσανατολισμών πουτανότσουρμο από ορνιθογκόμενες, εμφάνισης η-μπότα-έξω-από-το-τζην-γίναμε-αμερικάνες-με-μια-εσάνς-από-Μπουρνάζι, από τις οποίες γίνεται δειγματοληπτική επιλογή κάθε φορά ώστε οι γνώσεις τους περί μουσικής να είναι ευθέως ανάλογες με εκείνες περί νανοτεχνολογίας ή μοριακής γενετικής. (Σημείωση: Η ντεκαπάζ στην Ελλάδα είναι από δεκαετίες εθνικό σπορ, ενώ νεότερες έρευνες θέλουν τα χημικά της να εισχωρούν εντός του κρανίου και να κατατρώγουν βαθμηδόν τη φαιά ουσία, ενισχύοντας συλλήβδην τους όποιους παγκόσμιους μύθους για ξανθές). Ανάλογου βέβαια επιπέδου και τα σχόλια που συνοδεύουν κάθε… καταχώριση στο τοπ, όπως: «καλέ τι ανεβαστικό τραγούδι! Μόλις το ακούς σού ’ρχεται αμέσως ν’ ανέβεις στο τραπέζι και να τα δώσεις όλα στο τσιφτετέλι!!», ή «…θυμάμαι με τις κολλητές μαζευόμαστε στο Ξεκωλάδικο και κόβαμε φλέβα κάθε που ο dj το έπαιζε!».
Αφήσαμε για το τέλος την ορδή ευτυχισμένων χειροκροτητών να επιδοκιμάζουν κάθε κρυάδα που εν είδει σχολίου ξεστομίζεται για να γεμίζει τα κενά (I.Q; παιδείας; συνείδησης;) της παρουσίασης, και ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!! Με τις υγείες μας βρε! Και από τον πολιτιστικό βούρκο αναβαθμιστήκαμε και κεφάραμε πάλι απόψε!!
...Όσοι λοιπόν εκφράζονται μέσα από οθωμανικά σήριαλ («Ασημένια Πόμολα», «Το Ξεροβόρι του Μπακλαβά» κ.λπ.), και ραδιοσταθμούς τύπου «Ξέρα» ή «Νυχτωδία», εδώ θα βρουν το στοιχείο τους: σαμπουάν, κοντίσιονερ και μαλακτικό μαζί, όλα σε ένα! Τελική κατάληξη βέβαια η σκοτεινιά του υπονόμου, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα…
Μάγκες και κούκλες του blog, αν οι διαπιστώσεις σας σχετικά με τα παραπάνω συμπίπτουν έστω και λίγο με τις δικές μας, μη μας αφήνετε από κοντά για να μη σας αφήσουμε ούτε εμείς! Έστω και με διαλείμματα, ο αγώνας μας για κάποιες διαφορετικές μουσικές προτάσεις συνεχίζεται και θα συνεχίζεται, σε πείσμα της σκουπιδοπαλίρροιας και των τσουνάμι ηλιθιότητας που ξεσπούν στο Ελλαδιστάν το ένα μετά το άλλο. Stand by!
Οντως ωραίο κείμενο τα πράγματα έχουν ξεφύγει στην εποχή μας, η ομαδοποιήση και τα σκουπίδια πάντα ΕΠΙΠΛΕΟΥΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά ακόμα υπάρχουν κάποιες μικρές αντιστάσεις, σαν τα εγκεφαλικά κύτταρα που αρνούνται να καούν...
Καλή συνέχεια και θα σας διαβάσω και θα παρεμβαίνω με ορισμένα ιατρικοψυχοκοινωνικά σχόλια...