Σπάνιο όσο και πανέμορφο ακουστικά δείγμα της ιταλικής progressive/pop σκηνής του τέλους δεκαετίας 60-αρχών δεκαετίας 70. Στα μέλη των Formula 3 συμπεριλαμβανόταν ο μετέπειτα πασίγνωστος συνθέτης Lucio Battisti, ενώ κορυφαία στιγμή του δίσκου αποτελεί το ομότιτλο εναρκτήριο τραγούδι, διασκευή μεσαιωνικού θρησκευτικού ύμνου του Tomasso di Celano. Με στοιχεία της hard/progressive βρετανικής σκηνής εκείνης της περιόδου να συνδυάζονται με εκκλησιαστική υμνωδία, το άκουσμα του Dies Irae (“Μέρα Οργής” στα Λατινικά) αποτελεί σίγουρα μοναδική ηχητική εμπειρία, από την αρχή ως το δραματικό φινάλε. Τα υπόλοιπα τραγούδια κινούνται σε πιο psychedelic pop μοτίβα, ενώ ενδεικτικό του πόσο δυσεύρετο είναι το εν λόγω άκουσμα εκτός Ιταλίας, αποτελεί το γεγονός ότι ακόμα και ο Γιάννης Πετρίδης σε κατ’ ιδίαν συνομιλία μας προ ετών, εκμυστηρεύθηκε ότι αγνοούσε την ύπαρξη του συγκροτήματος αυτού!
Εποχή εκπόρνευσης και συνωστισμού για το τι θα ξεπουληθεί γρηγορότερα και όχι αναγκαία στην καλύτερη τιμή. Δεν γινόμαστε τιμητές των πάντων, ούτε κλαψομούνηδες με τα χάλια του οποιουδήποτε περίγυρου. Καταγράφουμε όμως τα χρονικά της διαπόμπευσης όσων με καμάρι παρελαύνουν στην πασαρέλα του ευνουχισμού, αφήνοντας πίσω τους μια γυαλιστερή, ευδιάκριτη γραμμή σάλιου… Εμείς κρατάμε προβολείς και φωτίζουμε τα ζώα της μορφωτικής μας νύχτας, μπας και τα στραβώσουμε και τα πετύχετε στο σημάδι. Βουρ!
Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010
Formula 3 – Dies Irae (BMG/Ariola 1970)
Σπάνιο όσο και πανέμορφο ακουστικά δείγμα της ιταλικής progressive/pop σκηνής του τέλους δεκαετίας 60-αρχών δεκαετίας 70. Στα μέλη των Formula 3 συμπεριλαμβανόταν ο μετέπειτα πασίγνωστος συνθέτης Lucio Battisti, ενώ κορυφαία στιγμή του δίσκου αποτελεί το ομότιτλο εναρκτήριο τραγούδι, διασκευή μεσαιωνικού θρησκευτικού ύμνου του Tomasso di Celano. Με στοιχεία της hard/progressive βρετανικής σκηνής εκείνης της περιόδου να συνδυάζονται με εκκλησιαστική υμνωδία, το άκουσμα του Dies Irae (“Μέρα Οργής” στα Λατινικά) αποτελεί σίγουρα μοναδική ηχητική εμπειρία, από την αρχή ως το δραματικό φινάλε. Τα υπόλοιπα τραγούδια κινούνται σε πιο psychedelic pop μοτίβα, ενώ ενδεικτικό του πόσο δυσεύρετο είναι το εν λόγω άκουσμα εκτός Ιταλίας, αποτελεί το γεγονός ότι ακόμα και ο Γιάννης Πετρίδης σε κατ’ ιδίαν συνομιλία μας προ ετών, εκμυστηρεύθηκε ότι αγνοούσε την ύπαρξη του συγκροτήματος αυτού!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου