Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Σπύρος Ζαγοραίος - Εκεί που Μένουν οι Νεκροί (Panivar, 1975)



   -«Ευχαριστούμε κύριε Σπύρο».
   -«Εγώ σας ευχαριστώ»!
   Εκφραστής για σειρά δεκαετιών μιας παράλληλης τάξης, που φιλοδοξούσε να ήταν λαϊκή αλλά στο παρά λίγο δεν το κατάφερνε ούτε αυτό, εκείνης του τρίκυκλου και της ΚΛΑΚ ΦΙΛΜΣ, του σκαρπινιού και του δακρύβρεχτου μαντιλιού στις αίθουσες συνοικιακών κινηματόγραφων.
   Ο κύριος που βλέπετε ήταν σε όλα Άρχοντας. Έχοντας τη δική του αίσθηση του αξιοπρεπούς και του σωστού, περιθωριοποιημένος για γνωστούς -και όχι- λόγους στο μεγαλύτερο βαθμό, εκδικούνταν με τον τρόπο του, μη διστάζοντας να ερμηνεύσει τραγούδια όπως «Ο ανάπηρος», «Ο γέρο-ναυτικός», «Ο κούκλος και η κούκλα», και βέβαια το γνωστό και μη εξαιρετέο «Πάρτε κύριε λαχεία». Και ήταν με τον τρόπο του και για το κοινό του επιτυχημένος, ορίζοντας και καθορίζοντας το προσωπικό του μέτρο επιτυχίας.
   Τον τοποθετήσαμε μετά λόγου γνώσης στο παρελθόν, κι ας μην ανήκει ακόμα εκεί ως φυσική παρουσία. Μήπως όμως στην πράξη όρισε και περιχαράκωσε μέχρι και το χρόνο διάρκειάς του, κάτι που άλλοι δείλιασαν ακόμα και να επιχειρήσουν;
   Δώστε βάση στην πενιά λοιπόν και αφήστε τον σήμερα να μας περιγελάσει αντρίκια για την εγγράμματη χλεύη μας!
  

1 σχόλιο: